Huwelijksringen zijn het symbool van het huwelijk als instelling, d.w.z. van een man en een vrouw die als paar samenleven. De trouwring was al in de oudheid bekend als symbool van het huwelijk en werd door de Romeinen en Egyptenaren aan de ringvinger van de linkerhand gedragen. De reden hiervoor was dat deze kant werd beschouwd als de kant van het hart, waar ook de liefdesader loopt. Tegenwoordig is het in veel landen, waaronder Duitsland, geaccepteerd om de trouwringen aan de ringvinger van de rechterhand te dragen. De trouwring werd een echt symbool door paus Nicolaas I, die rond 850 de betekenis van de ring vastlegde als symbool van trouw en duurzaamheid in het huwelijk. De metafoor van oneindigheid wordt door geen enkel teken zo duidelijk uitgedrukt als door de ring, en daarom wordt ook gezegd dat de liefde geen einde kent. Moderne trouwringen worden aan de binnenkant gegraveerd. Hierop staat meestal de naam van de partner en de datum van de trouwdag in het sieraad. Trouwringen zijn sieraden die bedoeld zijn om zo mogelijk een leven lang gedragen te worden en worden daarom altijd gemaakt van hoogwaardige materialen. Hoogwaardige goudlegeringen (8, 14, 18 karaat), platina, palladium en sterling zilver worden het meest gebruikt, maar ook ongebruikelijke materialen zoals keramiek, titanium, wolfraam of roestvrij staal.